Het Requiem van Duruflé (op. 9, 1947) is een heel bijzonder werk waarin de componist de gregoriaanse traditie op een prachtige manier laat samensmelten met de moderne klassieke muziek. De gregoriaanse gezangen, die hij veel had gezongen als leerling op de koorschool in Rouen, waren een belangrijke inspiratiebron voor Duruflés muziek. Voor zijn requiem nam Duruflé de gregoriaanse dodenmis als uitgangspunt, terwijl hij de opzet van het requiem van Fauré overnam, evenals het optimisme tegenover de dood dat uit diens werk blijkt. Duruflés muziek herinnert ook aan het impressionisme. Zijn composities worden gekenmerkt door orde, helderheid en duidelijke vormgeving en getuigen van grote bewogenheid en veel poëzie.
