Hoewel algemeen werd aangenomen dat de 60-jarige Verdi na zijn Requiem een streep had gezet onder zijn componistencarrière – zo’n beetje als bij Rossini na zijn Petite messe solennelle – bloeide zijn talent nogmaals op. In 1888 had Adolfo Crescentini in de Gazetta musicale di Milano een toonladder met bizarre intervallen gepubliceerd en componisten uitgedaagd de toonladder te harmoniseren. Verdi nam de handschoen op en zo ontstonden in een tiental jaren – als ware het een testament – de Quattro Pezzi Sacri (Vier gewijde stukken) bestaande uit achtereenvolgens Ave Maria, Stabat Mater, Laudi alla Vergine Maria en Te Deum.
