Rutter schrijft zelf over het Magnificat :
“Lucas 1:46-55, bekend als het Magnificat – een dichterlijke stortvloed van lof, vreugde en vertrouwen in God, die volgens Lucas de maagd Maria uitsprak toen zij hoorde dat zij Christus zou baren – is altijd één van de meest bekende en geliefde teksten uit het evangelie geweest, niet in de laatste plaats door haar opname als lofzang in de katholieke Vesper- en de Anglicaanse avonddienst. Hoewel veelvuldig op muziek gezet, bestaan er sinds die van J.S. Bach verrassend weinig bewerkingen waarin die tekst een uitgebreide behandeling krijgt. Het was een langgekoesterde wens van mij een uitgebreid Magnificat te schrijven, maar ik was niet zeker hoe ik dit moest aanpakken totdat ik mijn uitgangspunt vond in het verband tussen de tekst en de maagd Maria. In landen als Spanje, Mexico en Porto Rico bieden feestdagen rondom Maria een vrolijke gelegenheid voor het volk om de straat op te gaan en feest te vieren met zang, dans en optochten. Deze beelden van viering in de openlucht moet ik tijdens het componeren ergens in gedachten hebben gehad, hoewel ik mij daar pas na afloop van bewust werd.
Waar ik mij wel bewust van was, is het volgen van het voorbeeld van J.S. Bach in het toevoegen aan de liturgische tekst – met het prachtige, oud-Engelse gedicht ‘Of a Rose’ en het gebed ‘Sancta Maria’, beide om het verband met Maria te onderstrepen en met het tussengeplaatste ‘Sanctus’ (naar het Gregoriaanse gezang van de ‘Missa cum jubilo’) in het derde deel, dat uit het voorafgaande ‘et sanctum nomen eius’ lijkt te groeien. Het componeren van ‘Magnificat’ omspande verscheidene weken, vroeg in 1990, en de première volgde in mei van dat jaar in Carnegie Hall, New York.”
Het Magnificat is een pittig maar ook dankbaar stuk om in te studeren. Vrolijk en uitbundig, vol met opzwepende en elkaar afwisselende maatsoorten. Kortom, een uitdaging voor het Amsterdams Gemengd Koor.
Tekst: Louise Hesp