In de jaren vijftig publiceerde de Italiaanse musicoloog, muziekcriticus en componist Remo Giazotto een Adagio in g kl.t. voor orgel en strijkers, dat door hem werd toegeschreven aan Tomaso Albinoni. Hij zou het stuk als fragment hebben gevonden in de, bij het bombardement op Dresden (1945), grotendeels verbrande papieren van de Saksische Staatsbibliotheek. Het zou deel hebben uitgemaakt van een sonate. Giazotto claimde het stuk te hebben voltooid en geïnstrumenteerd. Al snel ontstonden twijfels over de authenticiteit van het stuk. Dat kon de populariteit ervan niet verhinderen. Het werd het “bekendste stuk dat Albinoni nooit had geschreven” en in talrijke arrangementen opgenomen. Nog voor zijn dood bekende Giazotto zelf de componist te zijn.
